ciało 1

ciało

przez pierwsze, młode lata nad nim nie panowałam,

robiło co chciało, wszędzie mi uciekało

aż w końcu się rozpełzło i prawie pękło

na szczęście nie na kawałki, tylko wszerz i wspak

a potem je składałam, jak puzel do puzla

z części, po trochu stało się na nowo

oddycha, czuje i w nim zawieram się cała

na szczęście ze skórą 

bo nie są to tylko mięsnie

to ja jestem taka,  moje oczy 

i moja wagina, i moje z tyłu rozstępy

czuję, że chce mnie od nowa 

tylko, że wewnątrz jestem jak pustka

jak pochwa bez swej miękkości

bez tego, czym byłam, kiedy 

ono dążyło do swojej piękności

ten obraz, jest tylko martwym obiektem

krew w nim krąży po ścianach

lecz bez przekonania