ospałość

kiedy kłębi się nuda,

a sen wkrada się w moje policzki

napycha je jak baloniki,

rozwiera lekko źrenice,

po prostu jestem ospała,

na dnie smutku, zażyłość

za dnia ciężka jak kamień,

w nocy lekkim motylem...

wyfruwam...

jutro, nad ranem, do czasu...

gdy znowu się obudzę...

poza tym, co zrobić

nic nie jest już moja zabawą,

nie mam pluszaków i lalek,

kalekie dziecko na drodze,

bez słodkich buziaków na noc...

jest pełne komicznej mądrości,

co szybko się kończy,

jak ciastko z kremem,

jak słabość...